-         تغییرات نرخ مواد اولیه

-         کمبود ارز مورد نیاز برای تامین قطعات، ماشین آلات و  ملزومات تولید و ...

-         قطع برق مکرر و تبعات تولیدی و فنی آن و ...

-         تطویل فرآیند های قانونی در مراحل اداری دریافت مجوز ورود کالا، تخصیص ارز، دریافت تسهیلات بانکی و ...

-         مسدود بودن راه های معمول و رایج تبادلات مالی بین المللی

-         مشکلات مربوط به پایین بودن بهره وری نیروی انسانی و ...

 مطالعه سوابق محیط کسب و کار در چند سال گذشته متاسفانه موید این است که به رغم تلاش های فراوان برای اتخاذ تصمیمات جامع برای رفع معضلات و حل مشکلات بخش تولید، در شرایط بهبودی ایجاد نشده و روزانه بر تعداد و عمق مشکلات نیز افزوده شده است.

نا امیدی مدیران بخش صنعت از حل یکپارچه و عمومی مشکلات و رفع موانع تولید باعث شده است تا هر واحد صنعتی به رغم میل باطنی به دنبال راه  حل های اختصاصی و انحصاری خاص خود باشد. جالب اینجاست که این رهیافت برخورد با مسایل به نحو قابل قبولی هم عملیاتی شده است. به عبارت دیگر به دلیل سخت شدن شرایط فعالیت، عملا واحد ها بر سر یک دو راهی حیاتی قرار گرفته اند: یا برای مشکلات راهی پیدا کن یا از عرصه تولید و تجارت محو شو.

با کمی دقت بر این حقایق جاری در صحنه تولید و تجارت می شود فهمید در حال حاضر امکان دستیابی به راه حل های جامع ملی برای بسیاری از مشکلات فرا روی تولید آرزویی زیبا ولی غیر عملیاتی است (حداقل در کوتاه مدت) لذا تمرکز به یافتن دستور العمل های انحصاری خلاقانه برای هر مسئله در هر واحد مستقل تولیدی راهکاری منطقی به نظر می رسد. یک مطالعه میدانی و محدود و مصاحبه با گروه منتخب مدیران ارشد صنعتی کشور نشان می دهد که طبق اظهار نظر خود این مدیران بیش از 60% وقت کاری آنها مصروف موارد غیر مرتبط با حوزه ی اصلی کاری و تخصصی آنها می باشد بگونه ای که مدیران ارشد سازمان ها ناچار به درگیر شدن و پیگیری اموری می شوند که در حالت نرمال یا اساسأ نیازی به پیگیری و صرف وقت ندارند و یا به راحتی توسط مدیران و مسئولین میانی سازمان ها قابل پیگیری و انجام می باشند. همین اشتغال و درگیری مدیران ارشد بنگاه های تولیدی باعث کاهش تمرکز آنها از موارد اصلی حرفه ای شده و در برخی موارد منجر به اخذ تصمیمات نادرست و یا نا هنگام می گردد. بدیهی است هر یک از این تصمیمات نادرست می تواند به نتایج بعضأ جبران ناپذیری برای سازمان منجر شده، شرایط فعالیت و رقابت را بیشتر به سمت متوقف و سکون و زیان سوق دهد. برای اجتناب از این مشکلات می توان چند راه حل کلیدی را به مدیران ارشد بنگاه های تولیدی توصیه نمود:

1-    مدیریت زمان: صرفنظر از حجم عملیات و موضوعات، مدیران ارشد می بایست به تنظیم برنامه های کاری و تخصیص زمان های مناسب برای هر فرآیند برنامه ریزی، تصمیم گیری، پیگیری و نظارت توجه خاص نشان داده و از اتخاذ تصمیمات نسنجیده و غیر حرفه ای به دلیل کمبود فرصت برای تمرکز و تحقیق جدأ پرهیز نمایند.

2-    تفکیک مسائل: مدیران ارشد نباید دائما به عنوان مدیر بحران در سازمان عمل کرده و برای ساماندهی بحران های روزانه زمان و منابع سازمان را بکارگیرند. بدیهی است بروز بحران در هیچ سازمانی قابل انکار نیست لاکن در صورتی که سایر مدل های مدیریتی (استراتژیک و عملیاتی) فراموش و یا کمرنگ شوند به دلیل بروز مشکلات و بحران های پی در پی مدیر چاره ای جز مهار و کنترل بحران را نخواهد داشت بدیهی است که این روش دیر یا زود منجر به شکست سازمان خواهد شد.

3-    تقسیم کار: تشکیل کار گروه های مدیریتی با مشارکت مدیران میانی برای بررسی و پیگیری مسائل و موضوعات مختلف باعث ازاد شدن بخشی از فرصت مدیران ارشد برای تمرکز روی سایر حوزه ها شده و ریسک اتخاذ تصمیمات نادرست و بی هنگام را با استفاده از تشریک مساعی و خرد جمعی به حداقل می رساند.

4-    برون سپاری: استفاده از تیم های تخصصی مشاوره در حوزه های مختلف فنی – تولیدی – مدیریتی – بازرگانی به عنوان یک راه حل برای ایجاد فرصت تصمیم سازی مبتنی بر داده های درست و پردازش تخصصی و حرفه ای دیگر راهکار قابل توصیه به مدیران ارشد صنایع می باشد. استفاده از خدمات مشاوره در حوزه های مختلف تخصصی و ترکیب نتایج مطالعات این گروه ها با دستاورد های کارگروه های داخلی سازمان می تواند منجر به تولید بهینه راهکارهای عملیاتی و ویژه برای هر بنگاه به شکل موثر شود.

در پایان ذکر این ضروری است که بروز بحران های اقتصادی در کلیه کشورهای جهان سابقه داشته و فرق کشورهای توسعه یافته و پیشرفته نحوه مدیریت و برون رفت از این شرایط بحرانی با کمترین آسیب می باشد. امید است مدیران و کارافرینان ایرانی نیز با بهره گیری از تمامی امکانات و تکنیک های قابل استفاده شرایط بهینه عبور از دوره های زمانی متغییر و بحرانی را فراهم نموده و ضمن گذر از مشکلات، دانش و توان مدیریتی خود را نیز در این مقطع تقویت نمایند.   

 

شركت مهندسي راك صنعت پارس