هدف مشترک در کلیه انواع ریسندگی تولید نخ در کنار هم قرار دادن الیاف به کمک تاب می باشد. برای دستیابی به این هدف در تمامی انواع ریسندگی باید در طی مراحلی عملیاتی بر روی الیاف انجام پذیرد تا به وضعیت مناسب جهت تولید نخ برسند. بنابراین برای انجام این عملیات هر نوع ریسندگی نیاز به ماشین آلات با وسایل مختلف دارد. نوع ریسندگی یا ماشین ریسندگی که در انتهای زنجیر عملیاتی به کار گرفته می شود، تعیین می کند که در هر مرحله چه محصول میانی باید برای ریسندگی تغذیه شود.

چهار نوع ریسندگی شناخته شده جهت تولید نخ از الیاف غیر ممتد وجود دارد. مهمترین مشخصات الیاف که در انتخاب نوع ریسندگی تاثیر دارند عبارتند از :

• طول الیاف

• قطر الیاف

• مقدار فر و موج الیاف

•  ریسندگی پنبه ایی

ساختمان هرکدام از ماشین های بکار رفته، نحوه ارتباط و روش های عملیاتی آنها در ابتدا بطور اختصاصی جهت ریسندگی الیاف پنبه در نظر گرفته شد. ریسندگی الیاف مصنوعی به تنهایی یا بصورت مخلوط با پنبه نیز با ایجاد تغییرات مناسب در مراحل عملیاتی و تنظیم ماشین ها، امکان پذیر گردید.

این نوع الیاف مصنوعی به نحوی تهیه شده اند که با مشخصات الیاف پنبه سازگاری و مشابهت داشته باشند برای انجام این مقصود به الیاف تهیه شده در مرحله  ابتدایی (جهت افزایش اصطکاک بین الیاف در فتیله ریسندگی) کمی فر و موج داده می شود و سپس در اندازه مورد نظر بصورت الیاف غیر ممتد قطع می گردند. در این حالت تغییرات طولی الیاف بسیار کم می باشد. الیاف پنبه در مقایسه با الیاف طبیعی دیگر دارای طول متوسط کوتاهتری می باشند. بنابراین ریسندگی پنبه ایی را ریسندگی الیاف غیر ممتد کوتاه نیز می نامند. در ریسندگی پنبه ایی تهیه دو نوع نخ مختلف امکان پذیر است.

ریسندگی نخ کارد شده

بعد از آنکه توده الیاف از هم باز، تمیز و در صورت لزوم در مرحله اول مخلوط شدند بروی ماشین کارد به حالت الیاف جدا از هم در آمده و سپس در کنار هم جمع می گردند تا فتیله کارد را تشکیل دهند. در مرحله بعدی تعدادی از فتیله های کارد به واحد کشش دهنده یک ماشین چند لاکنی تغذیه می شوند. کشش باعث کم شدن جرم الیاف در طول هر فتیله می شود. بدنبال آن فتیله هایی که وزنشان کم شده باهم جمع گردیده تا فتیله چندلا بدست آید. در مقایسه با فتیله کارد، الیاف داخل فتیله چندلا بهتر در امتداد محور طولی فتیله قرار گرفته اند و نسبت بهم موازی تر هستند

ریسندگی نخ شانه شده

در ریسندگی پنبه ایی خارج کردن الیاف کوتاه از فتیله چندلا در طی یک مرحله بیشتر توسط ماشین شانه انجام می پذیرد. شانه کردن مزایای زیر را در بر دارد:

مقدار مشخصی از الیاف بعنوان ضایعات شانه خارج می گردد. این عمل در مورد پنبه بسیار قابل ملاحظه می باشد، چرا که پنبه بعنوان یک لیف طبیعی دارای طول های متفاوتی است. ضایعات شانه ۲۰تا ۳۰درصد از وزن اصلی الیاف تغذیه شده به ماشین شانه را می تواند شامل گردد. به این ترتیب مقدار الیاف بلند درمحصول ماشین شانه افزایش می یابد. با در نظر گرفتن حد ریسندگی (ظریفترین نخی که می تواند ریسیده شود) قوانین ذیل بر قرار می گردد:

• هرچه طول الیاف بلند تر باشد نخ ظریفتری را می توان تولید نمود

• هرچه طول الیاف کوتاهتر باشد حد ریسندگی پایین تر قرار می گیرد.

بر این اساس از فتیله های شانه شده نخ ظریفتری را می توان تهیه نمود.

الیاف در اثر شانه شدن تمیز تر می گردند. در مقایسه با نخ های کارد شده، نخ های شانه شده زیر دست نرم تری را دارا می باشند. این خاصیت نخ ها به پارچه ایی که از آنها تهیه شده است نیز منتقل می شود. اگر در یک منسوج نهایی از نخ های شانه شده استفاده شود بروی شناسه آن درج می گردد. انجام این عمل در مورد نخ های کارد شده معمول نیست.

نخ های تهیه شده در ریسندگی پنبه ایی تا حدودی زیادی دارای مقاومت کششی و زیردست مناسب می باشند. علاوه بر نخ های صد در صد پنبه ایی، نخ هایی با مخلوط الیاف پنبه – ویسکوز، پنبه – پلی استر و پنبه – کتان نیز اغلب در ماشین های گردباف استفاده می گردند. همچنین نخ های صد در صد ویسکوز یا پلی استر نیز بکار گرفته می شوند.