پلی‌استر (به انگلیسی: Polyester) (کدهای PET یا PES) گونه‌ای از پلیمرها می‌باشند که دارای گرو‌ه های استر می‌باشند. به عنوان ماده‌ای خاص معمولا به پلی اتیلن ترفتالیت یا پی ای تی گفته می‌شود. پلی‌استر‌ها شامل مواد شیمیایی حاصل از واکنش‌های طبیعی مانند آنچه در کاتین پوسته کیاهان وجود دارد و نیز از سنتزهای پلیمریزاسیون پله‌ای همانند پلی بوتیرت می‌باشند. پلی‌استر‌های طبیعی و برخی از پلی‌استر‌های مصنوعی قابل تجزیه زیستی می‌باشند، ولی این خاصیت شامل بیشتر پلی‌استر‌های حاصل از سنتز نمی‌شود. با توجه به ساختار پلی‌استر های ممکن است ترموپلاستیک یا ترموست باشند. پلی‌استر‌هایی هم وجود دارند که قابلیت حل شدن در سختی ساز‌ها را دارند ولی بیشتر پلی‌استر‌ها ترموپلاستیک می‌باشند.

پلی استر‌ها بیشتر در ساختار الیاف مصنوعی بکار می‌روند. الیاف مصنوعی حاصل از دی‌متیل ترفتالات (DMT) یا اسید ترفتالیک و اتیلن گلیکول (الیاف پلی استر استاندارد یا نوع تجاری تریلن terylene) یا از ۱و ۴در متیلول سیکلوهگزان (نوع وستان (vestan) یا کودل (kodel) که به روش ذوب‌ریسی تولید می‌شوند.

تولید انبوه این الیاف از سال ۱۹۴۵آغاز شده است و امروزه این لیف با تولید جهانی ۲۱میلیون تن در سال ۲۰۰۲بیشترین سهم تولید را در بین الیاف به خود اختصاص داده است.

خصوصیات: چگالی g/cm 1.383، نیروی پارگی بسیار زیاد، الاستیسیتۀ خوب، مقاومت سایشی، ثبات بسیار خوب نوری، مقاومت بالا در برابر اسیدهای معدنی و آلی (در اسید سولفوریک غلیظ تجزیه می‌شوند)

الیاف پلی‌استر چروک و نمدی نمی‌شوند و همچنین جمع نمی‌شوند، به‌راحتی شستشو و به‌سرعت خشک می‌شوند. حالات قابل عرضه: نخ‌های فیلامنتی، الیاف مقطع (قابل اختلاط با پشم، پنبه، و نوع قابل استفاده در فرش) دسته الیاف، الیاف لایی، تک‌فیلامنت‌ها و پارچه‌های بی‌بافت (به انگلیسی: spunbond fabric) و انواع الیاف میان‌تهی الیاف هالو ( به انگلیسی: Hollow fiber) و الیاف دوجزئی