انواع رنگینه ها به دو گروه عمده طبیعی و سنتتیک (شیمیایی) تقسیم می شوند.ده ها رنگینه طبیعی و چندین هزار رنگینه سنتتیک برای تولیدات صنعتی وجود دارد. رنگینه ها به دو دسته قابل حل و غیر قابل حل در آب تقسیم می شوند.

۱) رنگینه های قابل حل در آب:

• رنگینه های اسیدی: رنگرزی با این رنگینه ها در محیط اسیدی انجام می شود. رنگینه های اسیدی برای رنگرزی الیاف حیوانی (پشم و ابریشم) و الیاف شیمیایی (پلی آمید) استفاده می شوند.

• رنگینه های مستقیم: این رنگینه ها تنها به طور فیزیکی و نه شیمیایی جذب الیاف می شوند. در رنگرزی الیاف سلولزی مانند پنبه، کتان و الیاف حیوانی مانند پشم و ابریشم مورد استفاده قرار می گیرند.

• رنگینه های فلز دار یا کرومی: این رنگینه ها از داندانه استفاده می کنند. داندانه ترکیبی است شیمیایی که بین لیف و رنگ اتصال ایجاد می کند. داندانه بر پایه نمک های فلزی است. این نوع رنگ در رنگرزی پشم و ابریشم مورد استفاده قرار می گیرد.

• رنگینه های بازیک یا کاتیونیک: این رنگینه ها از قلیا به دست می آیند. این رنگینه ها مستقیما، پشم و ابریشم و الیاف اکریلیک را رنگ می کنند.

• رنگینه های راکتیو: این رنگینه ها به دلیل ایجاد پیوند های شیمیایی با الیاف اینگونه نامیده می شوند. دامنه شید رنگ بسیار وسیع است و در برابر مواد شیمیایی به جز کلر ثبات بسیارخوبی دارند. اغلب در رنکرزی مواد اولیه ی سلولزی مثل پنبه و کتان مورد استفاده قرار می گیرد.

• رنگینه های خمی: در محیط احیا حل می شوند که خم نامیده می شوند. در رنگرزی مواد اولیه سلولزی کاربرد دارند و ثبات رنگ در مقابل مواد شیمیایی، حتی کلر بسیار خوب است.

۲) رنگینه های غیرقابل حل در آب:

• رنگینه های دیسپرس: در آب حل نمی شوند ولی به کمک مواد مخصوص (دیسپرس کننده) در آب به صورت دیسپرس یا معلق ظاهر می شوند. این رنگینه ها در رنگرزی الیاف سنتتیک، استات و تری استات مورد استفاده قرار می گیرند.

• رنگدانه های پیگمنتی: عناصر بسیار کوچک رنگی غیر قابل حل در آب هستند که با رزین یا بیندر مخلوط شده و بر روی لیف قرار داده می شوند از آنها برای الیاف مصنوعی و سنتتیک استفاده می شود. رنگ های به دست آمده در برابر سایش بسیار حساس هستند.